dē-negō <negāre>
2.
- denego
- verweigern, abschlagen, sich weigern, entschieden versagen (m. Akk; Infin; A. C. I.; quominus)
- alci praemium dignitatis denegare
-
dēnegō |
---|
dēnegās |
dēnegat |
dēnegāmus |
dēnegātis |
dēnegant |
dēnegem |
---|
dēnegēs |
dēneget |
dēnegēmus |
dēnegētis |
dēnegent |
dēnegābam |
---|
dēnegābās |
dēnegābat |
dēnegābāmus |
dēnegābātis |
dēnegābant |
dēnegārem |
---|
dēnegārēs |
dēnegāret |
dēnegārēmus |
dēnegārētis |
dēnegārent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.