dē-vincō <vincere, vīcī, victum>
| dēvincō |
|---|
| dēvincis |
| dēvincit |
| dēvincimus |
| dēvincitis |
| dēvincunt |
| dēvincam |
|---|
| dēvincās |
| dēvincat |
| dēvincāmus |
| dēvincātis |
| dēvincant |
| dēvincebam |
|---|
| dēvincebās |
| dēvincebat |
| dēvincebāmus |
| dēvincebātis |
| dēvincebant |
| dēvincerem |
|---|
| dēvincerēs |
| dēvinceret |
| dēvincerēmus |
| dēvincerētis |
| dēvincerent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.