Diō
→ Dion
Diōn <ōnis> m
-
- v. Syrakus (409–354 v. Chr.), Schwiegersohn des älteren Dionysius, des Tyrannen von Syrakus, befreite die Stadt von der Herrschaft seines Schwagers, des jüngeren Dionysius, 354 ermordet; Verehrer Platos, den er nach Syrakus einlud; sein Versuch, Platos Idealstaat in Syrakus rücksichtslos zu verwirklichen, scheiterte an der Opposition aller Gruppen, da Dions Herrschaft immer mehr zur Tyrannis wurde.
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.