dis-pliceō <plicēre, plicuī, (plicitum)> (placeo)
- displiceo
-
| displicēō |
|---|
| displicēs |
| displicēt |
| displicēmus |
| displicētis |
| displicēnt |
| displicēam |
|---|
| displicēās |
| displicēat |
| displicēāmus |
| displicēātis |
| displicēant |
| displicēbam |
|---|
| displicēbās |
| displicēbat |
| displicēbāmus |
| displicēbātis |
| displicēbant |
| displicērem |
|---|
| displicērēs |
| displicēret |
| displicērēmus |
| displicērētis |
| displicērent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.