in-cubō1 <cubāre, cubuī, cubitum>
1.
2. (an einem heiligen Ort, bes. in einem Tempel)
- incubo
- sich zum divinatorischen Schlaf niederlegen, schlafen (um durch Träume göttl. Offenbarung zu erhalten) [ in Aesculapii fano ]
incubō2 <ōnis> m (incubo¹) poet
- incubo
- Schatzgeist (der auf vergrabenen Schätzen liegt u. sie bewacht)
| incubō |
|---|
| incubās |
| incubat |
| incubāmus |
| incubātis |
| incubant |
| incubem |
|---|
| incubēs |
| incubet |
| incubēmus |
| incubētis |
| incubent |
| incubābam |
|---|
| incubābās |
| incubābat |
| incubābāmus |
| incubābātis |
| incubābant |
| incubārem |
|---|
| incubārēs |
| incubāret |
| incubārēmus |
| incubārētis |
| incubārent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.