- miror
- sich (ver)wundern, staunen (abs.; m. Akk; m. A. C. I.; indir. Frages.; quod; si) [ stultitiam; neglegentiam alcis ] miratus verwundert
- miror
-
- miror
-
mīror |
---|
mīrāris |
mīrātur |
mīrāmur |
mīrāminī |
mīrantur |
mīrer |
---|
mīrēris |
mīrētur |
mīrēmur |
mīrēminī |
mīrentur |
mīrābar |
---|
mīrābāris |
mīrābātur |
mīrābāmur |
mīrābāminī |
mīrābantur |
mīrārer |
---|
mīrārēris |
mīrārētur |
mīrārēmur |
mīrārēminī |
mīrārentur |
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.