obiectō <obiectāre> Intens. v. obicio
1. Verg.
2.
-
- preisgeben, aussetzen [ se hostium telis; caput (alqm) periculis; alqm dolo; corpora bello; animam pro cunctis opfern ]
ob-iciō <icere, iēcī, iectum> (iacio)
1.
3.
4.
-
- preisgeben, aussetzen [ exercitum flumini; legatum barbaris; consulem morti; alqm insidiis coniuratorum; se periculis ]
5. (zum Schutz, zur Verteidigung)
6.
-
- einjagen, einflößen, verursachen, hervorrufen, erwecken [ alci laetitiam, religionem; hostibus terrorem; furorem Roscio; canibus rabiem ]
8.
| obiectō |
|---|
| obiectās |
| obiectat |
| obiectāmus |
| obiectātis |
| obiectant |
| obiectem |
|---|
| obiectēs |
| obiectet |
| obiectēmus |
| obiectētis |
| obiectent |
| obiectābam |
|---|
| obiectābās |
| obiectābat |
| obiectābāmus |
| obiectābātis |
| obiectābant |
| obiectārem |
|---|
| obiectārēs |
| obiectāret |
| obiectārēmus |
| obiectārētis |
| obiectārent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.