ob-iūrgō <iūrgāre> (altl. ob-iūrigō iūrigāre)
1.
- obiurgo
- tadeln, schelten, zurechtweisen (alqm; alqd; alqm de o. in re; m. quod o. ut) [ amicos; fatum; naturam; verecundiam alcis ]
| obiūrgō |
|---|
| obiūrgās |
| obiūrgat |
| obiūrgāmus |
| obiūrgātis |
| obiūrgant |
| obiūrgem |
|---|
| obiūrgēs |
| obiūrget |
| obiūrgēmus |
| obiūrgētis |
| obiūrgent |
| obiūrgābam |
|---|
| obiūrgābās |
| obiūrgābat |
| obiūrgābāmus |
| obiūrgābātis |
| obiūrgābant |
| obiūrgārem |
|---|
| obiūrgārēs |
| obiūrgāret |
| obiūrgārēmus |
| obiūrgārētis |
| obiūrgārent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.