sciō <scīre, scīvī [o. sciī], scītum> (synk. Perf.-Formen: scīsse(m) = scīvisse(m), scīstī = scīvistī u. a.; Imper scītō wisse, scītōte wisset; >altl. Imperf scībam …, Fut 1 scībō…)
1.
2.
5. nachkl. (m. ut)
- scio
-
| scīō |
|---|
| scīs |
| scīt |
| scīmus |
| scītis |
| scīunt |
| scīam |
|---|
| scīās |
| scīat |
| scīāmus |
| scīātis |
| scīant |
| scīebam |
|---|
| scīebās |
| scīebat |
| scīebāmus |
| scīebātis |
| scīebant |
| scīrem |
|---|
| scīrēs |
| scīret |
| scīrēmus |
| scīrētis |
| scīrent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.