timeō <timēre, timuī, –>
1.
- timeo
- (sich) fürchten (alqm: jmd. o. vor jmdm.; alqd: etw. o. vor etw.; de re: wegen, in Bezug auf etw. = alci rei: für etw.; alci: für jmd.; selten pro alqo, pro re; ab alqo: sich vor jmdm. fürchten; m. indir. Frages.; m. ne: dass, ut o. ne non: dass nicht) [ hostem; mortem; morbos; meos; iudicium; de re publica; nihil de bello; libertati; suis rebus; huic loco; sibi; comiti; pro illo; a suis ]
- timeo gelegentlich m. A. C. I.:
-
- timentes Subst
-
| timēō |
|---|
| timēs |
| timēt |
| timēmus |
| timētis |
| timēnt |
| timēam |
|---|
| timēās |
| timēat |
| timēāmus |
| timēātis |
| timēant |
| timēbam |
|---|
| timēbās |
| timēbat |
| timēbāmus |
| timēbātis |
| timēbant |
| timērem |
|---|
| timērēs |
| timēret |
| timērēmus |
| timērētis |
| timērent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.