Tłumaczenia dla hasła „graniczyć“ w polsko » niemiecki słowniku

graniczyć <‑czy; cz. prz. ‑icz> [graɲitʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. graniczyć (mieć wspólną granicę):

graniczyć z czymś

an etw B. grenzen

2. graniczyć przen. (być podobnym):

graniczyć z cudem

an [ein] Wunder grenzen

Przykładowe zdania ze słowem graniczyć

graniczyć [lub sąsiadować] o miedzę

mit jdm in Nachbarschaft wohnen

graniczyć z cudem

an [ein] Wunder grenzen

graniczyć z czymś

an etw B. grenzen

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Obejmowało ówcześnie obszar do rzeki Łeby, gdzie graniczyło z diecezją włocławską.

pl.wikipedia.org

Komórki miały kształt zaokrąglony, szerokość nieco większą niż żyłki i graniczyły z wyraźnymi guzkami.

pl.wikipedia.org

Graniczył od południa z kluczem lipowieckim, a od zachodu ze starostwem będzińskim i księstwem siewierskim.

pl.wikipedia.org