Tłumaczenia dla hasła „panować“ w polsko » niemiecki słowniku

panować <‑nuje> [panovatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. panować:

panować (władać) (król, dynastia)

regieren

panować (władać) (król, dynastia)

herrschen

2. panować (rządzić):

panować nad kimś/czymś

über jdn/etw herrschen

panować nad kimś/czymś

jdn/etw beherrschen

3. panować (dawać sobie radę):

panować nad sytuacją

Herr r.m. der Lage sein

panować nad namiętnościami

seine Leidenschaften beherrschen

panować nad sobą

sich B. beherrschen

4. panować:

panować (trwać) (cisza, spokój, chłód)

herrschen

5. panować:

panować (szerzyć się) (terror)

herrschen

panować (zwyczaje, poglądy)

herrschen

Przykładowe zdania ze słowem panować

panować nad sytuacją

Herr r.m. der Lage sein

panować nad namiętnościami

seine Leidenschaften beherrschen

panować nad sobą

sich B. beherrschen

panować nad kimś/czymś

über jdn/etw herrschen

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Panował ciepły klimat a rzeki wylewały zostawiając żyżny muł umożliwiający zróżnicowanie się roślinności.

pl.wikipedia.org

Panowała anarchia, cały kraj był we wrzeniu, wybuchały bunty, a bandyci panoszyli się właściwie wszędzie.

pl.wikipedia.org

Można stosować tylko jedną albo wszystkie naraz – panuje tu pełna dowolność.

pl.wikipedia.org

Udało im się jednak uzyskać królewskie przebaczenie i mogli dalej panować na Żywiecczyźnie.

pl.wikipedia.org

W kredzie wczesnej panował tam dość suchy klimat podzwrotnikowy.

pl.wikipedia.org

Suizei panował w latach 581 p.n.e.-549 p.n.e.

pl.wikipedia.org

W „świecie nadksiężycowym”, w którym poruszają się gwiazdy i planety, panują inne prawa.

pl.wikipedia.org

Oznaczenie „superziemia” nie oznacza, że z pewnością na powierzchni planety panują warunki zbliżone do ziemskich.

pl.wikipedia.org

Poetyką nazywane są zasady, jakie panują w systemie literackim w określonym czasie.

pl.wikipedia.org

Od 395 panował nad wschodnią częścią imperium rzymskiego, gdy jego brat rządził częścią zachodnią.

pl.wikipedia.org