orczyk <D. ‑a, l.mn. ‑i> [ortʃɨk] RZ. r.m.
1. orczyk ROLN.:
- orczyk
- Ortscheit r.n.
2. orczyk LOT.:
- orczyk
- Seitenruderpedal r.n.
- orczyk
- Steuerstange r.ż.
3. orczyk SPORT:
- orczyk
- Trapezstange r.ż.
- orczyk
- Schaukelreckstange r.ż.
4. orczyk pot. (wyciąg narciarski):
- orczyk
- Schlepplift r.m.
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.
Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)
Orczyk – urządzenie sterujące umieszczone w kabinie pilota służące do odchylenia statku powietrznego, w samolotach i szybowcach służy do sterowania sterem kierunku.
pl.wikipedia.org Kabina pilota otwarta, wyposażona w drążek sterowy i orczyka.
pl.wikipedia.org Pilot zajmował miejsce w otwartej kabinie, dysponował drążkiem sterowym i orczykiem.
pl.wikipedia.org Kabina pilota otwarta, osłonięta z przodu wiatrochronem, wyposażona w trzcinowy fotel, drążek sterowy i orczyk.
pl.wikipedia.org Kabiny oddzielne, otwarte, osłonięte wiatrochronami wykonanymi z celuloidu, z oddzielnymi drzwiczkami usytuowanymi po prawej stronie kadłuba, wyposażone w podwójne sterowanie z drążkami sterowymi i orczykami.
pl.wikipedia.org