sortītus1 <a, um>
→ sortior II.
I. sortior <sortīrī>, sortiō <īre> (vorkl.) (sors) VERB intr
II. sortior <sortīrī>, sortiō <īre> (vorkl.) (sors) VERB trans
1.
2.
3. übtr
5. Verg.
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.