irrefutable [ˌɪrɪˈfju:təbl̩, Am ɪˈrefjət̬ə-] PRZYM. form.
1. irrefutable argument, fact, logic:
- irrefutable
-
2. irrefutable fact, evidence, proof:
- irrefutable
-
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.
Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)
But when you put them together, then the whole picture becomes irrefutable.
en.wikipedia.org As such it is the only epistemological position that, by its own postulate, is both irrefutable and yet indefensible in the same manner.
en.wikipedia.org In one sense it is irrefutable and logically true.
en.wikipedia.org No study has established irrefutable evidence that any drug is an effective treatment for aphasia therapy.
en.wikipedia.org He attempted to disprove them, but in the face of irrefutable evidence finally admitted them.
en.wikipedia.org