I. pognać [pognatɕ] f. dk.
pognać → pogonić
II. pognać [pognatɕ] CZ. cz. przech. przen. podn. (być przyczyną wyjazdu lub powrotu)
III. pognać [pognatɕ] CZ. cz. nieprzech. przen. pot. (pomyśleć o kimś/czymś)
I. pogonić [pogoɲitɕ]
pogonić f. dk. od poganiać
II. pogonić [pogoɲitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.
1. pogonić pot. (popędzać w jakimś kierunku):
2. pogonić pot. (zmuszać do pracy):
3. pogonić pot. (zmuszać do ucieczki):
III. pogonić [pogoɲitɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk.
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.