Tłumaczenia dla hasła „buczeć“ w polsko » niemiecki słowniku

buczeć <‑czy; cz. prz. bucz; f. dk. za‑> [butʃetɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. buczeć:

buczeć (wydawać dźwięk) (statek, syrena)

heulen

buczeć (silnik, maszyna)

heulen

buczeć (silnik, maszyna)

brummen

buczeć (owad)

summen

buczeć (owad)

brummen

2. buczeć pot. (płakać):

buczeć

heulen pot.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Wchodziła też w interakcje z publicznością, na przykład policzkując fanów, którzy buczeli z powodu jej męża.

pl.wikipedia.org

Przez pierwsze sześć tygodniu kolejnego sezonu fani tak głośno buczeli na trybunach, że pracownicy hali musieli odtwarzać z kasety dźwięki radosnych kibiców dla przeciwwagi.

pl.wikipedia.org

W języku polskim (i nie tylko) onomatopeja jest rdzeniem wielu wyrazów, również czasowników i rzeczowników (np. buczeć, buczenie, szumieć, szum).

pl.wikipedia.org

Widownia była tak oburzona i tak głośno buczała, że krytycy nie słyszeli wypowiadanych kwestii.

pl.wikipedia.org

Publiczność wychodziła z kina, gwizdała i buczała.

pl.wikipedia.org