Tłumaczenia dla hasła „mianowanie“ w niemiecko » polski słowniku

Ernennung

mianowanie r.n.

Benennung (Ernennung: eines Kandidaten)

mianowanie r.n.

Bestallung

mianowanie r.n. form

Ernennung zum Beamten

mianowanie na urzędnika

die Bestallung zum Ministerpräsidenten

mianowanie na premiera

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Przywilejem hetmanów było mianowanie niższych dowódców, wyznaczanie leż dla oddziałów, kontrolowanie wydatków na wojsko i dozorowanie wypłaty żołdu.

pl.wikipedia.org

Spór o inwestyturę – spór między cesarstwem a papiestwem o mianowanie biskupów.

pl.wikipedia.org

Mianowanie na wyższy stopień następuje stosownie do zajmowanego stanowiska służbowego oraz w zależności od opinii służbowej policjanta.

pl.wikipedia.org

Do jego najważniejszych prerogatyw należało mianowanie kanclerza, za pośrednictwem którego sprawował rządy na szczeblu ogólnopaństwowym.

pl.wikipedia.org

Rok później wydał książkę, w której postulował radykalną zmianę anglikanizmu, m.in. zastąpienie kazań dialogiem, mianowanie biskupów na siedmioletnie kadencje i mianowanie kobiet na księży.

pl.wikipedia.org

Mianowanie na kolejny wyższy stopień następuje stosownie do zajmowanego stanowiska służbowego oraz w zależności od opinii służbowej strażaka.

pl.wikipedia.org

W maju 1954 roku otrzymał mianowanie na instruktora drużyn lokomotywowych.

pl.wikipedia.org

Rada opiniuje wnioski o mianowanie wszystkich wyższych urzędników cywilnych, kościelnych i wojskowych.

pl.wikipedia.org

Domeyko zyskał uznanie władz, czego dowodem było mianowanie go sędzią górniczym, orzekającym jednoosobowo i ostatecznie (od wyroku nie przysługiwało odwołanie).

pl.wikipedia.org

Wyjął sądownictwo spod kontroli władzy wykonawczej, m.in. w tak ważnych kwestiach jak mianowanie, awanse i zmiana sędziów.

pl.wikipedia.org