Tłumaczenia dla hasła „spółgłoska“ w polsko » niemiecki słowniku

spółgłoska <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [spuwgwoska] RZ. r.ż. JĘZ.

spółgłoska

Mitlaut r.m.

spółgłoska

Konsonant r.m.

spółgłoska twarda/miękka

harter/weicher Konsonant

Przykładowe zdania ze słowem spółgłoska

spółgłoska frykatywna

Frikativ r.m.

spółgłoska sonorna

Sonorlaut r.m.

spółgłoska wargowa JĘZ.

Labial[konsonant] r.m.

spółgłoska niepodniebienna

nichtpalatal[isiert]er Konsonant r.m.

spółgłoska niepalatalna

nichtpalataler Konsonant r.m.

spółgłoska twarda JĘZ.

harter Konsonant r.m.

spółgłoska welarna

Velar r.m.

spółgłoska bezdźwięczna

stimmloser Konsonant r.m.

spółgłoska miękka JĘZ.

weicher Konsonant r.m.

spółgłoska przydechowa

Aspirata r.ż.

spółgłoska przedniojęzykowa JĘZ.

Koronal r.m.

spółgłoska sycząca JĘZ.

Zischlaut r.m.

spółgłoska zwarta

Verschlusslaut r.m.

spółgłoska środkowojęzykowa

Mittelzungenmitlaut r.m.

spółgłoska dentalna JĘZ.

Dentallaut r.m.

spółgłoska wargowo-zębowa

Labiodental r.m.

spółgłoska zwarto-wybuchowa

Plosiv r.m.

spółgłoska przedniojęzykowo-zębowa JĘZ.

Dental r.m.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Д, Дд (de) – litera alfabetu cyrylickiego oznaczająca spółgłoskę [d].

pl.wikipedia.org

Jest również używane jako wariant zapisu spółgłoski szczelinowej języczkowo bezdźwięcznej ([χ]).

pl.wikipedia.org

Samodzielna litera h oznacza w nagłosie spółgłoskę [h], różną od [x], przykłady: hin [hɪn], występuje także w rzeczownikach złożonych rothaarig [ˈroːthaːrɪç].

pl.wikipedia.org

Bez wątpienia również zestaw dźwięków elymijskiego zawierał także spółgłoskę boczną /l/, zwarte /r/ i wargowo-miękkopodniebienne /w/, a także szczelinowe /s/ i /h/.

pl.wikipedia.org

W języku polskim dotyczy to głównie dźwięczności spółgłoski końcowej (np. chleb i chleba choć b w chleb wymawiane jest zwykle p).

pl.wikipedia.org

Oznacza dźwięk [xʷ], czyli uwargowioną spółgłoskę szczelinową miękkopodniebienną bezdźwięczną.

pl.wikipedia.org

Spółgłoska /r/ jest normalnie spółgłoską uderzeniową [ɾ], ale może być drżącą w stanowczej mowie.

pl.wikipedia.org

Ponadto wszystkie spółgłoski twarde (w końcowej fazie istnienia prasłowiańskiego – z wyjątkiem s, z, k, g, x) miały warianty miękkie przed j.

pl.wikipedia.org

Zgodnie z powszechnie uznawaną teorią laryngalną posiadał on trzy spółgłoski o artykulacji gardłowej lub krtaniowej (tzw. laryngały).

pl.wikipedia.org

Oznacza dźwięk [ʂ], tj. spółgłoskę szczelinową z retrofleksją bezdźwięczną.

pl.wikipedia.org