I. mut·ter [ˈmʌtəʳ, Am -t̬ɚ] CZ. cz. nieprzech.
- to mutter imprecations at sb
-
- to mutter imprecations at sb
- jdn verfluchen
- to mutter deliriously
-
| I | mutter |
|---|---|
| you | mutter |
| he/she/it | mutters |
| we | mutter |
| you | mutter |
| they | mutter |
| I | muttered |
|---|---|
| you | muttered |
| he/she/it | muttered |
| we | muttered |
| you | muttered |
| they | muttered |
| I | have | muttered |
|---|---|---|
| you | have | muttered |
| he/she/it | has | muttered |
| we | have | muttered |
| you | have | muttered |
| they | have | muttered |
| I | had | muttered |
|---|---|---|
| you | had | muttered |
| he/she/it | had | muttered |
| we | had | muttered |
| you | had | muttered |
| they | had | muttered |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.