um|wer·fen <wirft um, warf um, umgeworfen> CZ. cz. przech. niereg.
3. umwerfen (zunichtemachen):
| ich | werfe | um |
|---|---|---|
| du | wirfst | um |
| er/sie/es | wirft | um |
| wir | werfen | um |
| ihr | werft | um |
| sie | werfen | um |
| ich | warf | um |
|---|---|---|
| du | warfst | um |
| er/sie/es | warf | um |
| wir | warfen | um |
| ihr | warft | um |
| sie | warfen | um |
| ich | habe | umgeworfen |
|---|---|---|
| du | hast | umgeworfen |
| er/sie/es | hat | umgeworfen |
| wir | haben | umgeworfen |
| ihr | habt | umgeworfen |
| sie | haben | umgeworfen |
| ich | hatte | umgeworfen |
|---|---|---|
| du | hattest | umgeworfen |
| er/sie/es | hatte | umgeworfen |
| wir | hatten | umgeworfen |
| ihr | hattet | umgeworfen |
| sie | hatten | umgeworfen |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.