

vor|wer·fen CZ. cz. przech. niereg.
1. vorwerfen (als Vorwurf vorhalten):
2. vorwerfen (als Futter hinwerfen):


ich | werfe | vor |
---|---|---|
du | wirfst | vor |
er/sie/es | wirft | vor |
wir | werfen | vor |
ihr | werft | vor |
sie | werfen | vor |
ich | warf | vor |
---|---|---|
du | warfst | vor |
er/sie/es | warf | vor |
wir | warfen | vor |
ihr | warft | vor |
sie | warfen | vor |
ich | habe | vorgeworfen |
---|---|---|
du | hast | vorgeworfen |
er/sie/es | hat | vorgeworfen |
wir | haben | vorgeworfen |
ihr | habt | vorgeworfen |
sie | haben | vorgeworfen |
ich | hatte | vorgeworfen |
---|---|---|
du | hattest | vorgeworfen |
er/sie/es | hatte | vorgeworfen |
wir | hatten | vorgeworfen |
ihr | hattet | vorgeworfen |
sie | hatten | vorgeworfen |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.