Tłumaczenia dla hasła „praktikante“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

prak·ti·kant <praktikant|en> [prɑktikɑnt] RZ. r.m.

praktikant

Praktikant r.m.

prak·tijk·ruim·te <praktijkruimte|n, praktijkruimte|s> [prɑktɛikrœymtə] RZ. r.ż.

praktijkruimte

Praxis r.ż.

fa·bri·kan·te RZ. r.ż.

fabrikante forma żeńska od fabrikant

Zobacz też fabrikant

fa·bri·kant <fabrikant|en> [fabrikɑnt] RZ. r.m.

fabrikant

Fabrikant r.m.

prak·tijk·jaar <praktijk|jaren> [prɑktɛɪkjar] RZ. r.n.

praktijkjaar

praktische(s) Jahr r.n.

prak·tijk <praktijk|en> [prɑktɛik] RZ. r.ż.

1. praktijk (toepassing):

praktijk

Praxis r.ż.

iets aan de praktijk toetsen

etw in der Praxis erproben

iets in praktijk brengen

etw in die Praxis umsetzen

een man van de praktijk

ein Mann der Praxis

op de praktijk gericht

praxisbezogen

2. praktijk (beroepswerkzaamheid):

praktijk

Praxis r.ż.

een drukke praktijk

eine gut besuchte Praxis

3. praktijk (gewoonte):

praktijk

Praktik r.ż.

de parlementaire praktijken

die parlamentarischen Praktiken [o. Gepflogenheiten]

4. praktijk (sluwe daden) l.mn.:

praktijk

Praktik meist l.mn.

gemene praktijken

gemeine Praktiken l.mn.

prak·tisch <praktische, praktischer, meest praktisch> [prɑktis] PRZYM.

praktisch

praktisch

praktisch (nuchter)

nüchtern

een zaak praktisch aanpakken

eine Sache praktisch angehen

een praktische blikopener

ein praktischer Dosenöffner

dat is praktisch moeilijk uitvoerbaar

das ist in der Praxis schwer durchführbar

iets van praktische waarde

etw Brauchbares [o. Zweckdienliches]

de was is praktisch droog

die Wäsche ist praktisch trocken

prak·ti·se·ren <praktiseerde, h. gepraktiseerd> [prɑktizerə(n)] CZ. cz. nieprzech.

praktiseren

praktizieren

een praktiserend geneesheer

ein praktizierender Arzt

een praktiserend katholiek

ein praktizierender Katholik

mu·zi·kan·te <muzikante|s, muzikante|n> [myzikɑntə] RZ. r.ż.

muzikante forma żeńska od muzikant

Zobacz też muzikant

mu·zi·kant <muzikant|en> [myzikɑnt] RZ. r.m.

muzikant

Musikant r.m.

rondtrekkende muzikanten

umherziehende Musikanten l.mn.

erf·tan·te <erftante|s> [ɛrəftɑntə] RZ. r.ż. żart.

erftante

Erbtante r.ż.