łacińsko » niemiecki

Hirtiānus, Hirtīnus <a, um>

Adj zu Hirtius

Zobacz też Hirtius

Hirtius <a, um> röm. nomen gentile

A. Hirtius
Legat Cäsars, fiel als Konsul 43 v. Chr. im siegreichen Kampf geg. Antonius b. Mutina; er ist Verfasser des 8. Buches v. Cäsars Bellum Gallicum.

Hortīnus <a, um> Verg.

von der Stadt Horta (in Südetrurien) [ classes ]

Bantīnus <a, um>

Adj zu Bantia

Zobacz też Bantia

Bantia <ae> f

Stadt in Apulien

Māmertīnus <a, um>

Adj zu Mamertini

mamertinisch [ civitas Messana ]

Zobacz też Māmertīnī

Māmertīnī <ōrum> m

(Mamers) kampanische Söldner, die sich nach dem Tod ihres Führers Agathokles (289 v. Chr.) der Stadt Messana auf Sizilien bemächtigten u. sich weg. ihrer Kriegstaten „Söhne des Mars“ nannten

Camers <ertis>, Camertīnus <a, um>

Adj zu Camerinum

Zobacz też Camerīnum

Camerīnum <ī> nt

Ort in Umbrien (in Mittelitalien)

sērō-tinus <a, um> (sero³) nachkl.

spät kommend, spät gedeihend [ hiems; pira ]; spät etw. tuend [ raptor ]

anatīnus <a, um> (anas) Plaut.

Enten-

anetīnus <a, um>

→ anatinus

Zobacz też anatīnus

anatīnus <a, um> (anas) Plaut.

Enten-

Brūtīnus <a, um>

Adj zu Brutus

Zobacz też Brūtus

Brūtus <ī> m (brutus) bekanntestes cogn. in der gens Iunia, bes. berühmt:

1.

legendärer Befreier Roms v. der Königsherrschaft, mit Collatinus erster röm. Konsul (509 v. Chr.)

2.

(85–42 v. Chr.), Neffe des jüngeren Cato (v. Utica), Philosoph u. Redner. Im Bürgerkrieg kämpfte er auf der Seite des Pompeius gegen Caesar. Nach der Schlacht v. Pharsalos (48 v. Chr.) v. Caesar begnadigt, wurde Freund Caesars. Anhänger der Republik. Nach Caesars Machtanhäufung Entfremdung gegenüber Caesar. Einer der Mörder Caesars. 42 v. Chr. wurde Brutus mit seinen Anhängern bei Philippi v. Antonius besiegt.

3.

(um 81–43 v. Chr.), Mitverschworener geg. Cäsar und Gegner des Antonius

Cratīnus <ī> m

Dichter der alten att. Komödie um 500 v. Chr.

diūtinus, diutinus <a, um> (Advu. -ō) (diu²)

lange dauernd, langwierig [ amicus langjähriger ]

Ērētīnus <a, um>

Adj zu Eretum

Zobacz też Ērētum

Ērētum <ī> nt

sabin. Stadt am Tiber, j. Cretona

festīnus <a, um> (festino) poet

eilend, hastig, eilfertig

prō-tinus, prō-tenus ADV (tenus¹)

1. (räuml.)

a.

vorwärts, weiter (fort) [ ire; capellas agere ]
weithin

b. poet; nachkl.

unmittelbar sich anschließend, unmittelbar verbunden, zusammenhängend

2. (zeitl.)

a.

sofort, sogleich, unverzüglich [ ad urbem refugere ]
nicht gleich, nicht sofort

b. poet

beständig, ununterbrochen [ morem colere ]

c. poet

weiter, fort u. fort [ vivere; ad oppidum legiones adducere ]

d.

gleich anfangs

quā-tinus

→ quatenus

Zobacz też quā-tenus

I . quā-tenus ADV

1. interr., nur indir.

a. (lokal u. übtr)

bis wie weit? wie weit?
auf das rechte Maß achten

b.

wie lange? auf wie lange?

2. rel

a.

insofern

b.

inwieweit, inwiefern

II . quā-tenus KONJ kausal poet; nachkl.

da ja (doch), weil (doch)

I . Reātīnus <ī> SUBST m

Einw. v. Reāte

II . Reātīnus <a, um> ADJ

Adj zu Reate

Zobacz też Reāte

Reāte nt

Hauptstadt der Sabiner, in der Kaiser Vespasian starb, j. Rieti

Vestīnus <a, um>

Adj zu Vestini

[ populus; legio ]

Zobacz też Vestīnī

Vestīnī <ōrum> m

Volk in Italien an der Adria

Leptīnus <a, um>

Adj zu Leptis

Zobacz też Leptis

Leptis <is> f Name zweier Städte an der Nordküste v. Afrika

1.

östl. v. Tripolis (im heutigen Libyen)

2.

phöniz. Kolonie zw. Hadrumetum u. Thapsus, j. Lemta

I . lībertīnus <a, um> (libertus) ADJ

freigelassen

II . lībertīnus <ī> (libertus) SUBST m

der Freigelassene

I . Tīburs <rtis>, Tiburnus, Tiburtīnus SUBST <ī> m

Einw. v. Tībur

II . Tīburs <rtis>, Tiburnus, Tiburtīnus <a, um>

Adj zu Tibur

Zobacz też Tībur

Tībur <uris> nt (Abl -e, Lok -ī)

Stadt in Latium an den Wasserfällen des Anio, Sommerfrische der reichen Römer, m. vielen Villen, ber. die villa Hadriani in der Ebene südwestl. der Stadt; j. Tivoli

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Prześlij je nam, czekamy na wiadomość od Ciebie!

Interfejs: Deutsch | English | Español | Français | Italiano | Polski | Português | Русский | Slovenščina