Tłumaczenia dla hasła „normatyw“ w polsko » angielski słowniku

normatyw <D. -wu> RZ. r.m. form.

normatyw

standard

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Normatyw ten określa przede wszystkim system kancelaryjny obowiązujący dla danego urzędu czy przedsiębiorstwa obieg dokumentów (pism), sposób rejestracji spraw, sposób załatwiania spraw, postępowanie z dokumentacją spraw zakończonych (ich archiwizacją).

pl.wikipedia.org

Obecne praktyki biznesowe potwierdzają to stwierdzenie, że możliwym jest wdrożenie normatywów czasów prac nie powtarzalnych i wskaźnika efektywnego wykorzystania czasu pracy w większości przypadków w obszarach.

pl.wikipedia.org

Całość założenia zrealizowano w latach 1953-1956, w oparciu o skromne normatywy, co zaowocowało ciasnymi i mało funkcjonalnymi mieszkaniami.

pl.wikipedia.org

Ustalał kierunki rozwoju kraju w tych zakresach, tworzył wytyczne i normatywy, a także kreował kierunki badawcze.

pl.wikipedia.org

Wykaz akt – jeden z podstawowych normatywów organizujących pracę biurową (inne to instrukcja kancelaryjna i instrukcja archiwalna); służy do oznaczenia, rejestracji, łączenia i przechowywania akt.

pl.wikipedia.org

Na podstawie pomiarów czasów metodą chronometrażu określane są normatywy czasów planowanych na wykonanie danego zadania.

pl.wikipedia.org

W większości było ono już realizowane według zwiększonych (w porównaniu do budownictwa lat 60.) normatywów urbanistycznych dotyczących powierzchni mieszkań i wyposażenia.

pl.wikipedia.org

Wdrożył potokowy system naprawy spycharek, jak również opracował normatywy zużycia części zamiennych, opracował procesy technologiczne regeneracji złożonych elementów maszyn i produkcji nowych zespołów aparatury wtryskowej.

pl.wikipedia.org

System czasów elementarnych – metoda, przy pomocy której można ustalić normatywy czasów, zadanych dla wykonania poszczególnych elementów przebiegu pracy, zależnych całkowicie od człowieka.

pl.wikipedia.org

Dopiero po wielu latach zwiększono normatyw mieszkaniowy do 7,2 m² na osobę (1991) aby ostatecznie go podnieść do 11,3 m² na osobę w 2003.

pl.wikipedia.org