Tłumaczenia dla hasła „konkubent“ w francusko » polski słowniku

concubin(e)

konkubent(-bina) r.m. (r.ż.)

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Ta jednak stale zmienia konkubentów uciekając od miłości, która czeka u progu jej drzwi.

pl.wikipedia.org

Skazał jednak ich matkę i jej konkubenta na 8 lat pozbawienia wolności za usiłowanie zabójstwa.

pl.wikipedia.org

Kobietę w takiej parze nazywa się konkubiną, mężczyznę zaś konkubinem lub konkubentem.

pl.wikipedia.org

Konkubentów uznaje się za osoby bliskie.

pl.wikipedia.org

O morderstwo została oskarżona ich matka i jej konkubent.

pl.wikipedia.org

Virginia opuściła konkubenta w 1952.

pl.wikipedia.org

Niewątpliwie do osób pozostających z notariuszem w bliskim stosunku należy zaliczyć konkubenta czy konkubinę, a także osobę nie przysposobionego wychowanka czy wychowanicy.

pl.wikipedia.org

Gdy miał sześć lat do ich domu wprowadził się konkubent kobiety, który znęcał się nad dziećmi.

pl.wikipedia.org

Prywatnie kolekcjonuje dzieła sztuki chińskiej i jest bezdzietna z wyboru, żyjąc z konkubentem w luksusowej rezydencji podpekińskiej.

pl.wikipedia.org

W razie sporów majątkowych rozstający się konkubenci mogą dochodzić swoich praw na normalnej drodze cywilnoprawnej w oparciu o podpisane przez siebie wcześniej oświadczenie.

pl.wikipedia.org