Tłumaczenia dla hasła „dekadencja“ w polsko » niemiecki słowniku

dekadencja <D. ‑ji, bez l.mn. > [dekadentsja] RZ. r.ż. podn.

dekadencja

Dekadenz r.ż. podn.

dekadencja

Verfall r.m.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Dekadencja rządzących była dobrze widoczna w obchodach 2500.

pl.wikipedia.org

Dramat modernistyczny cechował się awangardą, elementami groteski, naturalizmu i dekadencji.

pl.wikipedia.org

Niefortunny poeta, z przekonań liberał i okcydentalista, postać karykaturalna, symbolizująca bierność i dekadencję tzw. postępowej inteligencji rosyjskiej.

pl.wikipedia.org

Niemcy przedstawieni są jako rasa, która ceni kulturę, symbolikę oraz wyższe wartości w przeciwieństwie do Żydów, których zadowala groteskowość i dekadencja.

pl.wikipedia.org

Jednym z nich jest brutalny obiektywizm w opisie społecznej nędzy i dekadencji, a innym ekstatyczna wizja czystości i łaski.

pl.wikipedia.org

Walka klas zamiera, a to prowadzi do powolnej dekadencji − cywilizacja zmierza ku ruinie.

pl.wikipedia.org

Inny określił go jako „koronnego świadka estetyzmu, wysubtelnionej dekadencji zmysłów i nowej duchowości symbolizmu”.

pl.wikipedia.org

Na ogół jednak forma ta cieszyła się powodzeniem, mimo iż w okresie dekadencji przyswoiła ton mistyczny i nabrała charakteru religijnego.

pl.wikipedia.org

Pierwotnie słowo „dekadencja” było stosowane przez krytyków jako negatywna ocena czyjegoś dorobku pisarskiego.

pl.wikipedia.org

W prozie jest najwyraźniejszym przedstawicielem rumuńskiej dekadencji literackiej oraz fin de siècle.

pl.wikipedia.org