Tłumaczenia dla hasła „sankcjonować“ w polsko » niemiecki słowniku

sankcjonować <‑nuje; cz. prz. ‑nuj; f. dk. u‑> [saŋktsjonovatɕ] CZ. cz. przech. PR.

sankcjonować coś

etw sanktionieren

sankcjonować coś

einer S. C. Gesetzeskraft verleihen

Przykładowe zdania ze słowem sankcjonować

sankcjonować coś

etw sanktionieren

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Ogłoszona 10 stycznia 1356, sankcjonowała nowy ustrój kraju.

pl.wikipedia.org

Sankcjonował szykany, np. zamykanie synagog, odbierał znaczenie zeznaniom Żydów w sporach z chrześcijanami, ale też gwarantował prawa do odrębności religijnej, autonomię sądowniczą oraz prerogatywy obywatelskie.

pl.wikipedia.org

Błogosławienie dzieci sankcjonuje pojawienie się nowego życia w społeczności zborowej.

pl.wikipedia.org

Sankcjonuje walki o "mistrzostwo świata", jednak przyznawane przez nią tytuły nie cieszą się prestiżem.

pl.wikipedia.org

Jak wyżej wspomniano, w zakresie stosunków prawnych między małżonkami kodeks przewidywał patriarchalny model rodziny, sankcjonując pełną dominację mężczyzny w małżeństwie.

pl.wikipedia.org

Belgowie zabronili używania symboli i rytuałów, które uprzednio sankcjonowały władzę sądowniczą lokalnych rządzących.

pl.wikipedia.org

Plebiscyty ustanowione traktatem wersalskim odbywały się wśród ludności systematycznie wynaradawianej i w większości przy obecności dotychczasowej administracji co w dużym stopniu sankcjonowało wcześniej dokonane podboje.

pl.wikipedia.org

Sarmatyzm jako ideologia sankcjonował hegemonię szlachty nad innymi stanami społeczeństwa polskiego.

pl.wikipedia.org

Statuty nieszawskie sankcjonowały dotychczasowe swobody szlachty, wprowadzały nowe oraz ingerowały w swobodę decyzji króla.

pl.wikipedia.org

Matryca sankcjonuje przekonanie, że tożsamości płciowe są predyskursywną, nie regulowaną przez kulturę ekspresją biologii.

pl.wikipedia.org