Definicje „betauen“ w Słownik ortografii niemieckiej

be·ta̱u̱·en <betaut, betaute, hat betaut> CZ. z dop. etwas betaut etwas meist im Part. Perf. podn.

mit Tau benetzen betaute Blätter

Przykłady z Internetu (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

niemiecki

Hat er das Feld mit seinem Blut betaut.

de.wikipedia.org