I. schimp·fen [ˈʃɪmpfn̩] CZ. cz. nieprzech.
2. schimpfen (fluchen):
| ich | schimpfe |
|---|---|
| du | schimpfst |
| er/sie/es | schimpft |
| wir | schimpfen |
| ihr | schimpft |
| sie | schimpfen |
| ich | schimpfte |
|---|---|
| du | schimpftest |
| er/sie/es | schimpfte |
| wir | schimpften |
| ihr | schimpftet |
| sie | schimpften |
| ich | habe | geschimpft |
|---|---|---|
| du | hast | geschimpft |
| er/sie/es | hat | geschimpft |
| wir | haben | geschimpft |
| ihr | habt | geschimpft |
| sie | haben | geschimpft |
| ich | hatte | geschimpft |
|---|---|---|
| du | hattest | geschimpft |
| er/sie/es | hatte | geschimpft |
| wir | hatten | geschimpft |
| ihr | hattet | geschimpft |
| sie | hatten | geschimpft |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.