Tłumaczenia dla hasła „aanspreekterm“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

aan·spre·ken <sprak aan, h. aangesproken> [ansprekə(n)] CZ. cz. przech.

1. aanspreken (toespreken):

aanspreken

ansprechen

iem met jij/met u aanspreken

jdn duzen/siezen

iem om een bijdrage aanspreken

jdn um einen Beitrag bitten

iem over de schade aanspreken

jdn für den Schaden verantwortlich machen

iem over zijn gedrag aanspreken

jdn auf sein Benehmen ansprechen

zich (niet) aangesproken voelen

sich (nicht) angesprochen fühlen

2. aanspreken:

aanspreken (beginnen te gebruiken)

anbrechen

aanspreken (reserves)

angreifen

een gerecht aanspreken

einem Gericht zusprechen

3. aanspreken (in de smaak vallen bij):

aanspreken

ansprechen

iem in rechte aanspreken

jdn belangen

aan·ste·ker <aansteker|s> [anstekər] RZ. r.m.

aansteker

Feuerzeug r.n.

aan·spraak <aan|spraken> [ansprak] RZ. r.ż.

1. aanspraak (gelegenheid om met iem te spreken):

aanspraak

Kontakt r.m.

hij heeft wel wat aanspraak nodig

er braucht etwas Kontakt

2. aanspraak (claim):

aanspraak

Anspruch r.m.

een aanspraak doen gelden

eine Forderung geltend machen

aanspraak maken op iets

Anspruch auf etw B. erheben

aan·spe·len <speelde aan, h. aangespeeld> [anspelə(n)] CZ. cz. przech.

aanspelen

anspielen

aan·spoe·len¹ <spoelde aan, h. aangespoeld> [anspulə(n)] CZ. cz. przech.

1. aanspoelen (op het strand werpen):

aanspoelen

an Land schwemmen

2. aanspoelen (vormen door aanslibbing):

aanspoelen

anschwemmen

spreek·taal <spreek|talen> [sprektal] RZ. r.ż.

spreektaal

gesprochene Sprache r.ż.

spreektaal (omgangstaal)

Umgangssprache r.ż.

aan·ster·ken <sterkte aan, i. aangesterkt> [anstɛrkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

aansterken

sich erholen

aan·stook·ster RZ. r.ż.

aanstookster forma żeńska od aanstoker

Zobacz też aanstoker

aan·sto·ker <aanstoker|s> [anstokər] RZ. r.m.

aanstoker

Aufwiegler r.m.

aan·stich·ter <aanstichter|s> [anstɪxtər] RZ. r.m.

aanstichter

Urheber r.m.

aanstichter pej.

Anstifter r.m.

aan·ste·ken <stak aan, h. aangestoken> [anstekə(n)] CZ. cz. przech.

1. aansteken (doen branden):

aansteken

anzünden

2. aansteken (besmetten):

aansteken

anstecken

aan·sto·ker <aanstoker|s> [anstokər] RZ. r.m.

aanstoker

Aufwiegler r.m.

aan·spra·ke·lijk·heid <aansprakelijk|heden> [ansprakələkhɛit] RZ. r.ż.

aansprakelijkheid

Haftung r.ż.