Tłumaczenia dla hasła „krinkelen“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

krin·ge·len <kringelde, h. gekringeld> [krɪŋələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

kringelen

(sich) (k)ringeln

kringelen

sich schlängeln

rin·ke·len <rinkelde, h. gerinkeld> [rɪŋkələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

rinkelen ((telefoon)bel)

klingeln

rinkelen (glazen, metalen voorwerp)

klirren

rinkelen (metalen voorwerp)

rasseln

rinkelen (stukje metaal)

klimpern

het geld rinkelende in z'n zak

das Geld klimperte in seiner Tasche

de kassa rinkelt!

da klingelt es in der Kasse!

rinkelende ruiten

klirrende Scheiben l.mn.

de rinkelende tamboerijn

das rasselnde Tamburin

de wekker rinkelt

der Wecker klingelt

kron·ke·len <kronkelde, h./i. gekronkeld> [krɔŋkələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

kronkelen

sich winden

kronkelen (weg, rivier, van dieren)

sich schlängeln

kronkelen van pijn

sich vor Schmerzen winden [o. krümmen]

zich in allerlei bochten kronkelen om … przen.

sich winden wie eine Schlange, um …

hin·ke·len <hinkelde, h. gehinkeld> [hɪŋkələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

hinkelen

(auf einem Bein) hüpfen

hinkelen

‘Himmel und Hölle’ spielen

pin·ke·len <pinkelde, h. gepinkeld> [pɪŋkələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

pinkelen

funkeln

win·ke·len <winkelde, h. gewinkeld> [wɪŋkələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. winkelen (winkels bezoeken):

winkelen

einkaufen

winkelen

Einkäufe machen

2. winkelen (etalages bekijken):

winkelen

einen Schaufensterbummel machen

twin·ke·len <twinkelde, h. getwinkeld> [twɪŋkələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. twinkelen (fonkelen):

twinkelen

funkeln

twinkelen

glitzern

2. twinkelen (ogen):

twinkelen

leuchten

twinkelen

glänzen

kon·ke·len <konkelde, h. gekonkeld> [kɔŋkələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. konkelen (intrigeren):

konkelen

kungeln

konkelen

mauscheln

2. konkelen (roddelen):

konkelen

klatschen

konkelen

lästern

kri·oe·len <krioelde, h. gekrioeld> [krijulə(n)] CZ. cz. nieprzech.

krioelen

wimmeln

het krioelde van de mensen

es wimmelte von Menschen

krie·be·len¹ <kriebelde, h. gekriebeld> [kribələ(n)] CZ. cz. przech.

1. kriebelen:

kriebelen (zachtjes kietelen)

kraulen

kriebelen (sterker)

kitzeln

2. kriebelen (slordig, klein schrijven):

kriebelen

kritzeln

kriebelen

krakeln

kra·ke·len <krakeelde, h. gekrakeeld> [krakelə(n)] CZ. cz. nieprzech.

krakelen

krakeelen pot.

krakelen

(sich B. ) streiten