Tłumaczenia dla hasła „kłócić“ w polsko » francuski słowniku

I . kłócić <s- [lub po-]> CZ. cz. przech.

kłócić kogoś z kimś

brouiller qn avec qn

II . kłócić CZ. cz. zwr.

1. kłócić po- (sprzeczać się):

kłócić się

se quereller

2. kłócić (nie pasować):

kłócić

aller mal

kłócić się z czymś

jurer avec qc

Przykładowe zdania ze słowem kłócić

kłócić się

se quereller

kłócić kogoś z kimś

brouiller qn avec qn

kłócić się z czymś

jurer avec qc

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Rodzina zaczyna się kłócić, nie zauważając, że najmłodszy syn bawi się pistoletem i nieumyślnie strzela w okna.

pl.wikipedia.org

Ale na przykład spór między kreacjonistami a ewolucjonistami toczy się i dzisiaj, chociaż ewolucja została udowodniona i nie ma się już o co kłócić.

pl.wikipedia.org

Postanowił też przestać kłócić się z matką.

pl.wikipedia.org

Dziewczyny zaczęły się kłócić, zarzucały sobie nawzajem kłamstwo i obrzucały wyzwiskami.

pl.wikipedia.org

Postanowił przypiąć rywala crucifixem zyskując kolejny near-fall, po czym zaczął kłócić się z sędzią odnośnie do trzeciego klepnięcia.

pl.wikipedia.org

Skonsternowani prześladowcy zaczęli kłócić się i pozabijali wzajemnie.

pl.wikipedia.org

Na ich temat nie powinno się zawzięcie dyskutować, ani kłócić.

pl.wikipedia.org

Kłócić się będzie zawsze ze wszystkimi, z braku laku intrygować przeciwko własnemu ordynansowi.

pl.wikipedia.org

Ale zaczęli kłócić się, kto nada mu nazwę, postanowili więc wybadać wolę bogów.

pl.wikipedia.org

Jednak i inni żołnierze zaczęli kłócić się o króla, za którego zapłacono by przecież ogromny okup.

pl.wikipedia.org