Tłumaczenia dla hasła „Fronvogt“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

frontowy [frontovɨ] PRZYM.

1. frontowy (przedni):

frontowy elewacja

Frontal-

frontowy elewacja

Vorder-

2. frontowy METEO:

frontowy burza, mgła

Frontal-

3. frontowy WOJSK.:

frontowy żołnierz

Front-

front <D. ‑u, l.mn. ‑y> [front] RZ. r.m.

1. front (przód):

front

Front r.ż.

front

Vorderseite r.ż.

pokój od frontu

Zimmer r.n. nach vorn heraus

zwrócić się frontem do kogoś/czegoś

jdm/etw das Gesicht zukehren

2. front:

front METEO, WOJSK.

Front r.ż.

front atmosferyczny

atmosphärische Front

na froncie

an der Front

linia frontu

Frontlinie r.ż.

działać na kilka frontów

in vielen Bereichen gleichzeitig aktiv sein

zmienić nagle front

plötzlich seine Meinung ändern

zwyciężać na wszystkich frontach

an allen Fronten siegen

zwyciężać na wszystkich frontach

überall erfolgreich sein

3. front (zjednoczenie się ludzi):

front

Front r.ż.

front

Verband r.m.

front wyzwolenia

Befreiungsfront r.ż.

fronton <D. ‑u, l.mn. ‑y> [fronton] RZ. r.m. ARCHIT.

fronton

Fronton r.n.

fronton

Vordergiebel r.m.

frontonik <D. ‑u, l.mn. ‑i> [frontoɲik] RZ. r.m.

frontonik ARCHIT. zdr. od fronton

frontonik

[kleiner] Vordergiebel r.m.

Zobacz też fronton

fronton <D. ‑u, l.mn. ‑y> [fronton] RZ. r.m. ARCHIT.

fronton

Fronton r.n.

fronton

Vordergiebel r.m.

frontman <D. ‑a, l.mn. ‑i> [frontman] RZ. r.m. sl

frontman

Frontmann(-frau) r.m. (r.ż.)

być frontmanem zespołu

Frontmann der Gruppe sein

frontonowy [frontonovɨ] PRZYM. ARCHIT.

frontonowy

Front-

frontonowy

Vorder-

frontonowe drzwi

Vordertür r.ż.

frontowiec <D. ‑wca, l.mn. ‑wcy> [frontovjets] RZ. r.m. WOJSK.

frontowiec (żołnierz frontowy)

Frontsoldat(in) r.m. (r.ż.)

dzielny frontowiec

tapferer Frontsoldat

fronda <D. ‑dy, l.mn. ‑dy> [fronda] RZ. r.ż.

fronda POLIT., t. HIST. (opozycja)

Fronde r.ż.

zorganizować frondę

eine Fronde organisieren [o. aufbauen]

frotowy [frotovɨ] PRZYM.

frotowy

Frottee-

ręcznik frotowy

Frotteehandtuch r.n.

afront <D. ‑u, l.mn. ‑y> [afront] RZ. r.m. podn.

afront

Affront r.m.

afront

Beleidigung r.ż.

zrobić komuś afront

jdn beleidigen

kogoś spotkał afront

jd wurde schwer beleidigt