łacińsko » niemiecki

pōpulnus <a, um> (populus²) Plaut.

aus Pappelholz

pōpuleus <a, um> (populus²) poet

der Pappel(n), Pappel- [ frondes; umbra ]

populus1 <ī> m

1.

Volk, das einen Staat bildet [ Romanus; Carthaginiensis ]

2.

Bürgerschaft, Gemeinde

3. (in Rom)

a. (in der Frühzeit)

Blutsadel, Patrizier (im  ↮ zu den Plebejern)

b. (später)

Gesamtheit des Volkes (Patrizier u. Plebejer)

c. (seltener)

die Plebejer = plebs

4.

Volksmenge, Leute, Bevölkerung [ urbanus ]
Publikum
bei allen bekannt machen

5.

Menge [ amicorum; fratrum; imaginum ]

6. meton.

a.

Gebiet, Bezirk, Gau, Stamm

b. Ov.

freie Straße, Gasse

c. nachkl.

Gemeinde-, Staatskasse

7. mlt.

a.

christl. Gemeinde

b.

Christenheit

populārēs <rium> SUBST m (populāris)

Demokraten, „Volkspartei“ – nannten die Römer seit der Zeit der Brüder Tiberius u. Gaius Gracchus (nach 133 v. Chr.) Politiker, die die Vorherrschaft der → nobilitas, des Adels, brechen wollten. Dabei waren sie teils am Wohl des Volkes, teils an ihrer Karriere interessiert. Heute noch ist ein „Populist“ ein Machtgieriger, der den Launen der Masse zu gefallen sucht („populär“ – „beim Volk beliebt“, weil „volkstümlich“).

populāris <e> (populus¹)

1.

das Volk betreffend, des Volkes, vom Volk, für das Volk, Volks- [ lex vom Volk ausgehend; cena; aura u. ventus Volksgunst; civitas u. res publica Demokratie; accessus; supplicatio; laus, gloria, admiratio beim Volk; honor; oratio an das Volk; carmen Volkslied ]

2.

allgemein verbreitet [ opinio ]

3.

der Art des Volkes entsprechend, volkstümlich [ verba; dictio; sensus ]

4.

beim Volk beliebt, populär [ sacerdos; consul ]

5.

volksfreundlich, demokratisch [ vir Volksfreund; imperium; ratio Richtung ]

6.

die Volksgunst suchend, demagogisch; revolutionär
populares Subst m Pl
Demagogen

7.

einheimisch [ flumina; oliva ]
popularis Subst m
Landsmann, Mitbürger; Standesgenosse; Genosse; Teilnehmer
popularis Subst f
Landsmännin

pōpulētum <ī> nt (populus²) Plin.

Pappelhain

populābundus <a, um> (populor)

auf Plünderung, auf Verwüstung bedacht

populor <populārī>, populō <populāre> (populus¹) altl., klass. nur Pass.

1.

verwüsten, verheeren, (aus)plündern, berauben [ agros; patriam; Achivos ]

2. poet; nachkl. übtr

vernichten, zerstören

populāria <ium> SUBST nt Suet.

Sitze des Volkes im Theater

populātiō <ōnis> f (populor)

Verwüstung, Plünderung [ agrorum ]

populātor <tōris> m (populor)

Plünderer, Zerstörer

pōpuli-fer <fera, ferum> (populus² u. fero) Ov.

pappeltragend, -reich

pulmōneus <a, um> (pulmo) Plaut.

Lungen-

Poppaeus <a, um> röm. nomen gentile

1.

Konsul 9 n. Chr., gest. im J. 35 als Statthalter in Moesien (lex Papia Poppaea, s. Papius)

2.

Gattin Neros in dritter Ehe, 65 n. Chr. von ihm getötet.

Colōnēus <a, um> (Colonus)

zum att. Bezirk Kolonos gehörig, aus Kolonos

Corōnēus <a, um>, Corōnēnsis <e>

Adj zu Coronea

Zobacz też Corōnēa

Corōnēa <ae> f

Ort in Böotien (Mittelgriechenland)

eburneus, eburnus <a, um> (ebur)

1.

elfenbeinern [ signum; dens Elefantenzahn ]

2.

m. Elfenbein verziert [ ensis ]

3.

weiß wie Elfenbein [ bracchia; colla ]

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Prześlij je nam, czekamy na wiadomość od Ciebie!

Interfejs: Deutsch | English | Español | Français | Italiano | Polski | Português | Русский | Slovenščina