Tłumaczenia dla hasła „imperativeness“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

I . imperativ [ˈɪmperatiːf] PRZYM. podn.

imperativ

rozkazujący

imperativ

nakazujący

imperatives Mandat POLIT.

mandat r.m. poselski związany

II . imperativ [ˈɪmperatiːf] PRZYSŁ. podn.

imperativ

rozkazująco

imperativ

stanowczo

etw imperativ verlangen

wymagać czegoś stanowczo

etw imperativ verlangen

żądać [f. dk. za‑] czegoś

impertinent [ɪmpɛrti​ˈnɛnt] PRZYM. podn.

impertinent

impertynencki podn.

impertinente Forderung

impertynenckie żądanie r.n. podn.

Ịmperativ <‑s, ‑e> [ˈɪmperatiːf] RZ. r.m.

1. Imperativ JĘZ.:

Imperativ

tryb r.m. rozkazujący

2. Imperativ PHILOS:

Imperativ

imperatyw r.m.

kategorischer Imperativ

imperatyw kategoryczny

Impertinenz <‑, bez l.mn. > [ɪmpɛrti​ˈnɛnts] RZ. r.ż. podn.

Impertinenz

impertynencja r.ż. podn.