Tłumaczenia dla hasła „tytułować“ w polsko » francuski słowniku

tytułować CZ. cz. przech.

1. tytułować PUBL.:

tytułować

intituler

2. tytułować (zwracać się):

tytułować kogoś kimś

qualifier qn qn

Przykładowe zdania ze słowem tytułować

tytułować kogoś kimś

qualifier qn qn

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Tytułował się księciem żagańskim, zielonogórskim, szprotawskim i głogowskim.

pl.wikipedia.org

Docentem tytułowano zwyczajowo doktorów habilitowanych, obecnie pracowników naukowych posiadających ten stopień, w okresie przed uzyskaniem stanowiska profesora nadzwyczajnego (lub tytułu profesora) grzecznościowo tytułuje się profesorem.

pl.wikipedia.org

Niektóre dokumenty tytułują go omni iure peritus (biegły we wszystkich prawach), co może świadczyć o znajomości zarówno prawa rzymskiego, jak i kanonicznego.

pl.wikipedia.org

Gottard uzyskał w ten sposób prawo tytułowania się wolnym panem stanowym, dzięki czemu nie podlegał księciu cieszyńskiemu.

pl.wikipedia.org

Ojciec tytułował się margrabią, a syn otrzymał tytuł hrabiego, który później bardzo sobie upodobał.

pl.wikipedia.org

Od jesieni 1926 tytułował się jako biskup czeboksarski.

pl.wikipedia.org

W 1740 był mianowany generałem majorem, a w 1741 występował jako szef regimentu dragonów imienia królowej i tytułował się generałem jazdy.

pl.wikipedia.org

Następni władcy habsburscy tytułowali się królami czeskimi bez aktu koronacyjnego.

pl.wikipedia.org

W dokumencie z 6 czerwca 1278 roku tytułuje się już archidiakonem.

pl.wikipedia.org

W przypadku biografii o znaczących walorach poznawczych, jej autora można tytułować biografem danej postaci.

pl.wikipedia.org