polsko » niemiecki

benedyktyn1 <D. ‑a, l.mn. ‑i> [benedɨktɨn] RZ. r.m. REL.

1. benedyktyn l.mn. (zakon):

2. benedyktyn (zakonnik):

benefis <D. ‑u, l.mn. ‑y> [benefis] RZ. r.m. TEATR

benefisant(ka) <D. ‑a, l.mn. ‑nci> [benefisant] RZ. r.m.(r.ż.)

Benefiziant(in) r.m. (r.ż.)

benedyktynka <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [benedɨktɨnka] RZ. r.ż. REL.

1. benedyktynka l.mn. (zakon):

2. benedyktynka (zakonnica):

beneficjant <D. ‑a, l.mn. ‑nci> [benefitsjant] RZ. r.m., beneficjent [benefitsjent] RZ. r.m. <D. ‑a, l.mn. ‑nci>

1. beneficjant (korzystający z beneficjum):

beneficjant HIST., REL.
Benefiziant(in) r.m. (r.ż.)

2. beneficjant przen. (osoba czerpiąca korzyści z czegoś):

Nutznießer(in) r.m. (r.ż.)

benedyktyński [benedɨktɨj̃ski] PRZYM.

1. benedyktyński REL. (dotyczący zakonu):

Benediktiner-

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski