polsko » niemiecki

pospolicie [pospolitɕe] PRZYSŁ. podn.

1. pospolicie (powszechnie):

spospolicieć [spospolitɕetɕ]

spospolicieć f. dk. od pospolicieć

Zobacz też pospolicieć

pospolicieć <‑eje> [pospolitɕetɕ] CZ. cz. nieprzech. podn.

1. pospolicieć (powszednieć):

2. pospolicieć (prymitywizować się):

pospolicieć <‑eje> [pospolitɕetɕ] CZ. cz. nieprzech. podn.

1. pospolicieć (powszednieć):

2. pospolicieć (prymitywizować się):

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski