Tłumaczenia dla hasła „koniugacja“ w polsko » niemiecki słowniku

koniugacja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [koɲugatsja] RZ. r.ż.

koniugacja JĘZ., BIOL., ZOOL.

Konjugation r.ż.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Podobnie jak inne języki semickie hebrajski bazuje na rdzeniach trójspółgłoskowych, zwłaszcza w zakresie koniugacji.

pl.wikipedia.org

Czasem jednak podczas koniugacji jeden osobnik zostaje całkowicie wessany przez drugiego.

pl.wikipedia.org

Przy odmianie czasownika w koniugacji przedmiotowej obowiązuje harmonia samogłosek.

pl.wikipedia.org

Ich odrębność od innych protistów polega na tym że one jako jedyne przeprowadzają proces koniugacji z udziałem aparatu jądrowego.

pl.wikipedia.org

Czasowniki podlegają odmianie (koniugacji), podmiot może nie być wyrażony.

pl.wikipedia.org

Czasowniki odmieniają się według dwóch typów koniugacji: „ам” i „ем”.

pl.wikipedia.org

Odmienia się przez trzy koniugacje, pięć rodzajów i dwie liczby.

pl.wikipedia.org

Koniugacja – termin określający różne procesy, zwykle prowadzące do rekombinacji genetycznej.

pl.wikipedia.org

Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.

pl.wikipedia.org

Innego typu odmienną częścią mowy był czasownik, podlegający koniugacji.

pl.wikipedia.org