Tłumaczenia dla hasła „koniunktiwus“ w polsko » niemiecki słowniku

koniunktiwus [koɲuŋktivus] RZ. r.m.

koniunktiwus → coniunctivus

Zobacz też coniunctivus

coniunctivus <D. ‑vu, l.mn. ‑vy> [koɲuŋktivus] RZ. r.m. JĘZ.

1. coniunctivus bez l.mn. (tryb przypuszczający):

coniunctivus

Konjunktiv r.m.

2. coniunctivus (czasownik w trybie przypuszczającym):

coniunctivus

Konjunktiv r.n.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

W zdaniach prostych oznacza czynność nierzeczywistą; od formy koniunktiwu zależy relacja między mówiącym a czynnością.

pl.wikipedia.org

Jest reliktem istniejącego w starszych formach języka koniunktiwu.

pl.wikipedia.org

Formy te pochodzą od dawnego koniunktiwu.

pl.wikipedia.org

Ewentualnym przeczeniem dla czasownika w koniunktiwie jest non.

pl.wikipedia.org

Istnieją cztery główne formy koniunktiwu: czasu teraźniejszego, czasu przeszłego niedokonanego, czasu przeszłego dokonanego i czasu zaprzeszłego.

pl.wikipedia.org

Ewentualnym zaprzeczeniem czasownika w koniunktiwie jest non.

pl.wikipedia.org

W powyższym zdaniu czasownik attulissent, który normalnie przyjąłby formę attullerant, upodobnił się do czasownika essent, który formę koniunktiwu przyjął z powodu mowy zależnej.

pl.wikipedia.org