Tłumaczenia dla hasła „namiestnik“ w polsko » niemiecki słowniku

namiestnik <D. ‑a, l.mn. ‑icy> [namjestɲik] RZ. r.m. HIST.

1. namiestnik:

namiestnik

Statthalter r.m.

REL. namiestnik Chrystusa [lub Chrystusowy]

Stellvertreter r.m. Christi

2. namiestnik WOJSK.:

namiestnik

Fähnrich r.m.

Przykładowe zdania ze słowem namiestnik

namiestnik Chrystusowy

Nachfolger r.m. Christi

REL. namiestnik Chrystusa [lub Chrystusowy]

Stellvertreter r.m. Christi

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Namiestnik posiadał nadzwyczajne upoważnienie od cara, i nadzorował zarówno sprawy wojskowe, jak i władzę administracyjną, sądową, policyjną i finansową.

pl.wikipedia.org

Nie rozumiała go znaczna część policjantów, wielu posłów i niejeden namiestnik cesarski.

pl.wikipedia.org

Japonia okazała się krajem bogatym, gęsto zaludnionym, o wysokim stopniu cywilizacji, a rządzący wyspą namiestnik cesarski uczynny i uprzejmy.

pl.wikipedia.org

Namiestnik sprzeciwił się jednak pomysłom ministra finansów, by przebić bilonowe pięcio- i dziesięciogroszówki na rosyjskie monety srebrne.

pl.wikipedia.org

Namiestnik ukazany jest podczas umywania rąk, nerwowo reagując na zarzuty kapłana.

pl.wikipedia.org

Namiestnik w miarę rozwoju zdarzeń buntuje się przeciw fali przemocy, za co zostaje poddany represjom.

pl.wikipedia.org

Przed Łucja, zniecierpliwiony namiestnik, wyciąga miecz by przebić nim ciało świętej zakańczając jej żywot.

pl.wikipedia.org

Namiestnik mógł ustanawiać i zbierać podatki kilka bądź kilkanaście razy w roku, wedle własnego widzimisię.

pl.wikipedia.org