polsko » niemiecki

uprawniony1 [upravɲonɨ] PRZYM. PR.

uprawnienie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [upravɲeɲe] RZ. r.n. PR.

uprawniać <‑ia> [upravɲatɕ], uprawnić [upravɲitɕ] CZ. cz. przech. f. dk. PR.

upragnienie <D. ‑ia, bez l.mn. > [upragɲeɲe] RZ. r.n.

wprawnie [fpravɲe] PRZYSŁ. podn.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski