Tłumaczenia dla hasła „wołacz“ w polsko » niemiecki słowniku

wołacz <D. ‑a, l.mn. ‑e> [vowatʃ] RZ. r.m. JĘZ.

wołacz

Vokativ r.m.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Wołacz nie występuje m.in. w języku angielskim, niemieckim czy francuskim.

pl.wikipedia.org

Posiada siedem przypadków: mianownik, ergatyw, adwerbial (essivus), celownik, dopełniacz, narzędnik, oraz wołacz.

pl.wikipedia.org

Ich odmiana zasadniczo zgadza się z odmianą przymiotników (ale królowa ma wołacz jak w deklinacji rzeczownikowej).

pl.wikipedia.org

Wołacz służy do bezpośrednich zwrotów do adresata, nie jest bezpośrednio częścią zdania.

pl.wikipedia.org

Wołacz wchodził w skład systemu deklinacji języka praindoeuropejskiego i został odziedziczony przez wiele języków indoeuropejskich, między innymi prasłowiański, kontynuowany przez późniejsze języki słowiańskie.

pl.wikipedia.org

Przymiotniki, zaimki, liczebniki itd. także mają wołacz zawsze identyczny z mianownikiem.

pl.wikipedia.org

Wyrazy w wołaczu stoją niejako „obok” reszty zdania.

pl.wikipedia.org

Fraza jest kolokwializmem – wołacz rzeczownika „dziad” to „dziadzie”, a słowo „dziadu” jest formą potoczną.

pl.wikipedia.org

Rzeczowniki rodzaju męskiego zakończone na -ŭs w wołaczu liczby pojedynczej kończą się na -ě.

pl.wikipedia.org

Wołacz, w przeciwieństwie do pozostałych przypadków, nie ma pytania.

pl.wikipedia.org