dēfectus <a, um> P. P. P. v. deficio
I. dē-ficiō <ficere, fēcī, fectum> (facio) VERB intr
1.
2.
4. (v. Meer)
6. (v. Gestirnen)
8.
II. dē-ficiō <ficere, fēcī, fectum> (facio) VERB trans
1.
dēfectus1 <ūs> m
→ defectio
dēfectiō <ōnis> f (deficio)
1.
2.
-
- das Abnehmen, das Aufhören, Schwinden, Fehlen [ animi Ohnmacht; Mutlosigkeit, Niedergeschlagenheit ]
3.
4.
5. Gell. GRAM
dēfectus2
→ deficio
I. dē-ficiō <ficere, fēcī, fectum> (facio) VERB intr
1.
2.
4. (v. Meer)
6. (v. Gestirnen)
8.
II. dē-ficiō <ficere, fēcī, fectum> (facio) VERB trans
1.
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.