Tłumaczenia dla hasła „vaartuigen“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

vaar·tuig <vaartuig|en> [vartœyx] RZ. r.n.

vaartuig

Fahrzeug r.n.

over·tui·gen¹ <overtuigde, h. overtuigd> [ovərtœyɣə(n)] CZ. cz. przech. (laten inzien dat iets waar is)

overtuigen

überzeugen

iem van iets overtuigen

jdn von etw überzeugen

hij weet niet te overtuigen

er wirkt nicht überzeugend

af·tui·gen <tuigde af, h. afgetuigd> [ɑftœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. aftuigen (afranselen):

aftuigen

verhauen

2. aftuigen:

aftuigen (trekdieren)

abschirren

aftuigen (van de toom)

abzäumen

3. aftuigen scheepv.:

aftuigen

abtakeln

ver·bui·gen <verboog, h. verbogen> [vərbœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. verbuigen:

verbuigen (ombuigen)

verbiegen

verbuigen (allgemeen)

biegen

een verbogen wiel

ein verbogenes Rad

2. verbuigen taalk.:

verbuigen

beugen

over·tui·gend [ovərtœyɣənt] PRZYM.

overtuigend

überzeugend

af·vaar·di·gen <vaardigde af, h. afgevaardigd> [ɑfardəɣə(n)] CZ. cz. przech.

afvaardigen

abordnen

ge·tui·gen² <getuigde, h. getuigd> [ɣətœyɣə(n)] CZ. cz. przech. (als getuige verklaren, bevestigen)

getuigen

bezeugen

getuigen

aussagen

zij kan getuigen dat ik thuis was

sie kann bezeugen, dass ich zu Hause war

op·tui·gen <tuigde op, h. opgetuigd> [ɔptœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. optuigen (versieren):

optuigen

verzieren

optuigen

(aus)schmücken

optuigen

putzen

2. optuigen scheepv.:

optuigen

(auf)takeln

3. optuigen (een rijdier):

optuigen

(auf)zäumen

optuigen

aufschirren

4. optuigen (personen):

optuigen

auftakeln pot.

optuigen

aufdonnern slang

be·tui·gen <betuigde, h. betuigd> [bətœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

betuigen (uitspreken)

bekunden

betuigen (betonen)

bezeigen

betuigen (betonen)

bezeugen

(iem) zijn dank betuigen

(jdm) seinen Dank aussprechen

zijn onschuld betuigen

seine Unschuld beteuern

zijn waardering voor iets betuigen

sich anerkennend über etw B. äußern

af·bui·gen¹ <boog af, i. afgebogen> [ɑvbœyɣə(n)] CZ. cz. nieprzech.

afbuigen (een andere richting nemen)

abbiegen

afbuigen (van een weg)

abzweigen

het afbuigend verkeer

der abzweigende Verkehr

door·bui·gen¹ <boog door, h. doorgebogen> [dorbœyɣə(n)] CZ. cz. przech. (door druk doen ombuigen)

doorbuigen

durchbiegen

uit·vaar·di·gen <vaardigde uit, h. uitgevaardigd> [œytfardəɣə(n)] CZ. cz. przech.

uitvaardigen

erlassen

uitvaardigen (blokkade, boycot, sanctie, uitgaansverbod)

verhängen

sancties tegen een land uitvaardigen

Sanktionen über ein Land verhängen

ver·vaar·di·gen <vervaardigde, h. vervaardigd> [vərvardəɣə(n)] CZ. cz. przech.

vervaardigen

anfertigen

vervaardigen

verfertigen

vervaardigen

herstellen

instrumenten vervaardigen

Instrumente bauen

met de hand vervaardigd

handgearbeitet

van hout vervaardigd

aus Holz gearbeitet

vaar·dig·heid <vaardig|heden> [vardəxhɛit] RZ. r.ż.

1. vaardigheid:

vaardigheid (kunnen)

Können r.n.

vaardigheid (kunnen)

Fertigkeit r.ż.

vaardigheid (behendigheid)

Geschicklichkeit r.ż.

ambachtelijke vaardigheid

handwerkliche Geschicklichkeit r.ż.

zijn vaardigheid kwijtraken

aus der Übung kommen

technische vaardigheden

technische Fertigkeiten l.mn.

2. vaardigheid (vlugheid):

vaardigheid

Behändigkeit r.ż.

vaardigheid in het spreken

Redegewandtheit r.ż.

vaar·geul <vaargeul|en> [varɣøl] RZ. r.ż.

vaargeul

Fahrrinne r.ż.

vaar·rou·te <vaarroute|s, vaarroute|n> [varutə] RZ. r.ż.

vaarroute

Kurs r.m.

vaarroute

Fahrtroute r.ż.

vaar·wa·ter <vaarwater|s, vaarwater|en> [varwatər] RZ. r.n.

vaarwater

Fahrwasser r.n.

in iems vaarwater komen przen.

in jds Fahrwasser B. geraten

blijf uit mijn vaarwater! przen.

komm mir nicht in die Quere!

om·bui·gen² <boog om, i. omgebogen> [ɔmbœyɣə(n)] CZ. cz. nieprzech. (zich buigen)

ombuigen

sich biegen

ombuigen

sich krümmen

ombuigen

sich beugen

op·zui·gen <zoog op, h. opgezogen> [ɔpsœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. opzuigen (zuigend naar boven trekken):

opzuigen

aufsaugen

2. opzuigen (absorberen):

opzuigen

aufsaugen

opzuigen

aufnehmen

uit·zui·gen <zoog uit, h. uitgezogen> [œytsœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. uitzuigen (uitbuiten):

uitzuigen

aussaugen

uitzuigen

ausbeuten

2. uitzuigen (ontdoen, zuigend legen):

uitzuigen

aussaugen