niemiecko » niderlandzki

ˈGrü·ne(r) RZ. r.ż. (r.m.) odm. wie przym.

1. Grüne(r) POLIT.:

Grüne(r)
groene r.m. en r.ż.
Grüne(r)

2. Grüne(r) veraltet pot.:

Grüne(r)
agent(agente) r.m. (r.ż.)
Grüne(r)
marechaussee r.m. en r.ż.

ˈGrü·ne(s) RZ. r.n. odm. wie przym. kein l.mn.

1. Grüne(s) pot. (die Natur):

Grüne(s)
Grüne(s)
Grüne(s)
ins Grüne gehen

2. Grüne(s) (in dieser Farbe):

Grüne(s)
Grüne(s)

3. Grüne(s) pot.:

Grüne(s)
Grüne(s) (Schmuckreisig)
Grüne(s) (Gemüse)
Grüne(s) (Gemüse)
Grüne(s) (Gemüse)

ˈgrü·nen [ˈgryːnən] CZ. cz. nieprzech.

2. grünen podn. przen. (aufleben):

grün [gryːn] PRZYM.

3. grün pot. (einig, sympathisch):

Grün <Grüns, Grün[o. Grüns] > [gryːn] RZ. r.n.

1. Grün (Farbe, grüne Pflanzen):

groen r.n.

2. Grün (Kartenspiel) ohne rodz.:

Definicje "grüne" w słownikach niemiecki


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski