Tłumaczenia dla hasła „klaksonu“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

Folksong <‑s, ‑s> RZ. r.m.

Folksong

piosenka r.ż. [lub pieśń r.ż. ] folkowa

klạcks [klaks] WK

klacks

klap

I . kla̱gen [ˈklaːgən] CZ. cz. nieprzech.

1. klagen (sich beschweren):

[über etw B.] klagen

użalać [lub żalić] się [na coś]

[über etw B.] klagen

skarżyć się [lub narzekać] na coś

über Bauchschmerzen klagen

skarżyć się na bóle brzucha

ohne zu klagen

nie skarżąc [lub użalając] się

ich kann nicht klagen

nie mogę narzekać

2. klagen PR.:

klagen

pozywać [f. dk. pozwać]

klagen

skarżyć

[gegen jdn] klagen

wnosić [f. dk. wnieść] powództwo [przeciwko komuś]

auf Schadenersatz klagen

wnieść powództwo o odszkodowanie

auf Erfüllung klagen

pozwać o spełnienie [lub wykonanie] [zobowiązania]

II . kla̱gen [ˈklaːgən] CZ. cz. przech.

1. klagen (äußern):

jdm sein Leid/seine Not klagen

skarżyć [f. dk. po‑] się komuś [lub przed kimś] na swoją niedolę/nędzę

2. klagen austr. → verklagen

Zobacz też verklagen

verkla̱gen* CZ. cz. przech.

jdn [wegen etw] verklagen

skarżyć [f. dk. za‑] kogoś [za coś]

jdn/eine Firma auf Schadenersatz B. verklagen

zaskarżyć kogoś/firmę o odszkodowanie

sie verklagte ihn auf Unterhaltszahlung

pozwała go do sądu o alimenty

klạng [klaŋ] CZ. cz. nieprzech.

klang cz. prz. von klingen

Zobacz też klingen

klịngen <klingt, klang, geklungen> [ˈklɪŋən] CZ. cz. nieprzech.

1. klingen:

klingen (erklingen) (Glocke)

rozbrzmiewać

klingen (Gläser)

dzwonić [f. dk. za‑]

2. klingen (tönen):

hohl klingen (Behälter, Wand)

wydawać [f. dk. wydać] głuchy dźwięk

hell/rau klingen (Stimme)

brzmieć jasno/ochryple

3. klingen (sich anhören):

das Lied klingt schön

ta piosenka r.ż. brzmi ładnie

das klingt gut/interessant

to brzmi nieźle/interesująco

das klingt ja, als ob ...

to brzmi, jak gdyby...

klạsse [ˈklasə] PRZYM. inv pot.

klasse

super pot.

klasse

ekstra pot.

I . kla̱u̱en [ˈklaʊən] CZ. cz. przech. pot.

1. klauen (stehlen):

jdm etw klauen

buchnąć [lub zwędzić] komuś coś pot.

2. klauen fig (plagiieren):

klauen

popełniać [f. dk. popełnić] plagiat

II . kla̱u̱en [ˈklaʊən] CZ. cz. nieprzech. pot.

klauen

kraść

beim Klauen erwischt werden

zostać przyłapanym na kradzieży

klạcken [ˈklakən] CZ. cz. nieprzech. pot.

klacken

klapać [f. dk. klapnąć]

klạffen [ˈklafən] CZ. cz. nieprzech.

Risse klaffen im Boden

ziemia r.ż. jest poorana

die Meinungen klaffen

zdania ntpl różnią się

die Meinungen klaffen

jest rozdźwięk r.m. w opiniach

eine klaffende Wunde

otwarta rana r.ż.