Tłumaczenia dla hasła „draengen“ w polsko » niemiecki słowniku

dragon¹ <D. ‑a, l.mn. ‑i> [dragon] RZ. r.m.

dragon HIST., WOJSK.

Dragoner r.m.

dracena <D. ‑ny, l.mn. ‑ny> [dratsena] RZ. r.ż. BOT.

dracena

Drachenbaum r.m.

dracena

Drazäne r.ż.

drajwer [drajver] RZ. r.m.

drajwer → driver

Zobacz też driver

driver <D. ‑a, l.mn. ‑y> [drajver] RZ. r.m. INF.

driver

Driver r.m.

driver

Treiber r.m.

I . drapnąć <‑pie> [drapnoɲtɕ]

drapnąć f. dk. od drapać

II . drapnąć <‑pie> [drapnoɲtɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk. pot.

1. drapnąć (uciec):

drapnąć

türmen pot.

drapnąć

sich B. davonmachen pot.

drapnąć

die Kurve kratzen pot.

wyskoczył przez okno i drapnął w zarośla

er sprang durch das Fenster und machte sich ins Gestrüpp davon pot.

2. drapnąć (dopaść kogoś):

drapnąć

einfangen

drapnęli go dopiero na lotnisku

sie fingen ihn erst am Flughafen ein

III . drapnąć <‑pie> [drapnoɲtɕ] CZ. cz. przech. f. dk. (ukraść)

drapnąć

klauen pot.

drapnąć

stibitzen pot.

Zobacz też drapać

I . drapać <‑pie; cz. prz. drap; f. dk. drapnąć [lub po‑]> [drapatɕ] CZ. cz. przech. (skrobać)

drapać

kratzen

drapać kogoś po plecach

jdn am Rücken kratzen

II . drapać <‑pie; cz. prz. drap; f. dk. drapnąć [lub po‑]> [drapatɕ] CZ. cz. nieprzech. tylko ndk.

drapać (drażnić) (dym)

beißen

drapać (ubranie, wełna)

kratzen

drapie mnie w gardle

ich habe einen rauen Hals

III . drapać <‑pie; cz. prz. drap; f. dk. drapnąć [lub po‑]> [drapatɕ] CZ. cz. zwr.

1. drapać (skrobać się):

drapać

sich B. kratzen

drapać się w głowę

sich C. über etw B. den Kopf zerbrechen

drapać się w głowę

ratlos dastehen

2. drapać tylko ndk. (wspinać się):

drapać się na coś

auf etw klettern

drapać się na coś

[auf] etw hinaufklettern

drasnąć <‑aśnie; cz. prz. ‑aśnij> [drasnoɲtɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. drasnąć (skaleczyć):

drasnąć kogoś czymś

jdn mit etw verletzen [o. ritzen]

2. drasnąć (musnąć):

drasnąć

streifen

drasnąć

sanft berühren

3. drasnąć przen. (urazić):

drasnąć

verletzen

drasnąć

beleidigen

I . drażnić <‑ni> [draʒɲitɕ] cz. prz. CZ. cz. przech.

1. drażnić (wywoływać reakcję):

drażnić zmysły

reizen

drażnić apetyt

anregen

2. drażnić (denerwować):

drażnić osoby

reizen

drażnić osoby

nerven pot.

3. drażnić (dokuczać):

drażnić osoby

ärgern

drażnić zwierzęta

quälen

drażnić zwierzęta

necken

II . drażnić <‑ni> [draʒɲitɕ] cz. prz. CZ. cz. zwr.

drażnić się z kimś

sich B. mit jdm necken