Tłumaczenia dla hasła „spęczyć“ w polsko » niemiecki słowniku

speszyć [speʃɨtɕ]

speszyć f. dk. od peszyć

Zobacz też peszyć

I . peszyć <‑szy; f. dk. s‑> [peʃɨtɕ] CZ. cz. przech. podn.

peszyć

verwirren

peszyć

verstören

II . peszyć <‑szy; f. dk. s‑> [peʃɨtɕ] CZ. cz. zwr. podn.

peszyć

verwirrt [o. verstört] sein

I . spaczyć <‑czy, cz. prz. ‑acz> [spatʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. spaczyć (wykrzywić):

spaczyć przedmiot

verformen

spaczyć przedmiot

verbiegen

2. spaczyć przen. (wypaczyć):

spaczyć charakter

verderben

II . spaczyć <‑czy, cz. prz. ‑acz> [spatʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. spaczyć:

spaczyć (wykrzywić się) (mebel)

sich B. verformen

2. spaczyć przen. (charakter):

spaczyć

sich B. verbiegen

specjał <D. ‑u, l.mn. ‑y> [spetsjaw] RZ. r.m. podn.

specjał

Leckerbissen r.m.

specjał

Delikatesse r.ż.

I . leczyć <‑czy; f. dk. wy‑> [letʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

leczyć (lekarz, specjalista)

behandeln

leczyć (lekarstwo, środek)

heilen

leczyć (lekarstwo, środek)

[aus]kurieren

wyleczyć kogoś z kataru

jdn vom Schnupfen heilen

zwroty:

czas leczy [wszystkie] rany

die Zeit r.ż. heilt [alle] Wunden

II . leczyć <‑czy; f. dk. wy‑> [letʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. leczyć (poddawać się leczeniu):

leczyć

sich B. [ärztlich] behandeln lassen

2. leczyć (być leczonym):

leczyć

in Behandlung sein

I . sparzyć <‑rzy> [spaʒɨtɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. sparzyć (oparzyć):

sparzyć

verbrühen

2. sparzyć (opłukać wrzątkiem):

sparzyć warzywa, owoce, mięso

sieden

3. sparzyć:

sparzyć TECHNOL., ZOOL. zwierzęta

paaren

II . sparzyć <‑rzy> [spaʒɨtɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

1. sparzyć (oparzyć się):

sparzyć

sich verbrennen

sparzyć

sich verbrühen

sparzyła się wrzątkiem

sie verbrühte sich mit kochendem Wasser

kto się na gorącym sparzył, ten na zimne dmucha przysł.

ein gebranntes Kind r.n. scheut das Feuer

2. sparzyć przen. (zawieść się):

sparzyć się na kimś/czymś

sich B. an jdm/etw die Finger verbrennen przen.

3. sparzyć (zwierzęta):

sparzyć TECHNOL., ZOOL.

sich B. paaren

uleczyć [uletʃɨtɕ]

uleczyć f. dk. od uleczać

Zobacz też uleczać

uleczać <‑cza; cz. prz. ‑czaj; f. dk. uleczyć> [uletʃatɕ] CZ. cz. przech. podn.

uleczać

heilen

uleczać

auskurieren

uleczać chorego

den Kranken heilen

spełzły [spewzwɨ] PRZYM. podn. (wyblakły)

spełzły

ausgebleicht

spełzły

ausgeblichen

spełzłe w słońcu koszule

von der Sonne ausgebleichtes Hemd r.n.